I Am Mother (2019)

Film

In de film I Am Mother is de mensheid uitgestorven, maar beschikken de overgebleven robots nog wel over embryo’s. En zo gebeurt het dat mensenkind Daughter wordt opgevoed door robot Mother. Dat gaat er eigenlijk heel natuurlijk aan toe, totdat er in de persoon van Hilary Swank ineens toch nog een ander mens verschijnt. Daughter is van slag. Is haar leven een leugen? Waarom heeft Mother de buitenwereld voor haar verborgen gehouden? In hoeverre kloppen de verhalen van de nieuwe vrouw die op het toneel is verschenen?

Van een robot houden

I Am Mother is intelligente sciencefiction. Hoewel er wel degelijk actiescènes in voorkomen, is het vooral de moeder-dochterrelatie die centraal staat in deze film. Het is vrij bizar om te zien hoe een mensenkind van een robot kan houden. Maar aan de andere kant: Daughter weet niet beter. Ze heeft nooit iemand anders dan Mother gekend. Daughter doet ook normale menselijke dingen: eten, spelen, knutselen en ze krijgt les. Ze kan alleen niet naar buiten, want dat is volgens Mother te gevaarlijk.

Als de andere vrouw haar entree maakt, worden de verhoudingen overhoop gegooid. Daughter raakt in conflict met zichzelf. Moet ze loyaal blijven aan Mother, van wie ze houdt maar die haar ook heeft voorgelogen? De nieuwe vrouw is erg interessant, maar is ze wel te vertrouwen? Tegelijkertijd wordt snel duidelijk dat Mother haar kind niet zomaar laat gaan. Er bouwt zich een onderhuidse spanning op. Twee mensen en een robot houden elkaar nauwlettend in de gaten. Wie toont als eerste haar ware bedoelingen?

Warme uitstraling

Hoewel het plot in een paar zinnen is samen te vatten, is I Am Mother wel degelijk een film met diepgang. Met sterke dialogen worden vraagstukken rondom het thema mens versus robot aangesneden. Clara Rugaard zet een knappe prestatie neer als Daughter, terwijl de rol van verwilderde vrouw wel is toevertrouwd aan Hilary Swank. Voeg daarbij dat Mother een functionele robot is met een warme uitstraling en er is sprake van een uitstekende cast voor deze film. Het decor is lange tijd vrij sober, maar als de poort naar buiten eenmaal opengaat krijg je een prachtige apocalyptische wereld te zien.

Het mag duidelijk zijn dat ik I Am Mother een vrij goede film vind. Waar ik recent een aantal titels bekeek waarbij ik mijn aandacht af en toe verloor, daar bleef ik deze keer van begin tot eind geboeid. Kijken dus. En tegen mensen die bij het horen van de term sciencefiction meteen afhaken, zou ik willen zeggen: maak voor deze film een uitzondering. Een uitstekend regiedebuut van Grant Sputore, die – samen met Michael Lloyd Green – ook het script schreef.