Stranger Things seizoen 4 (2022)

Serie

Kleine kinderen worden groot. De charme van met name het eerste seizoen Stranger Things was dat een groepje basisscholieren op hun crossfietsjes de wereld wist te redden. Aangezien de hoofdrolspelers nog steeds dezelfde zijn, zitten we inmiddels naar jongvolwassenen te kijken. De acteurs van het eerste uur zijn dan ook zes jaar ouder. Met het verstrijken van de tijd is de hele serie volwassener geworden. Stranger Things seizoen 4 is het heftigste en bloederigste deel tot nu toe.

Russische gevangenis

We krijgen drie verhaallijnen voorgeschoteld. Eleven woont met de broers Jonathan, Will en hun moeder Joyce in Californië, waar ze het moeilijk heeft op haar nieuwe school. Hopper (hij leeft!) bevindt zich in een Russische gevangenis. En uiteraard zijn er nieuwe ontwikkelingen in Hawkins, het dorpje dat in de eerdere drie seizoenen ook al centraal stond. Er vinden raadselachtige moorden plaats, waarbij de slachtoffers ernstig verminkt worden. De politie verdenkt Eddie, een opgeschoten rocker die aan het hoofd staat van nerdenclub Hellfire. Ook Dustin, Lucas en Mike zijn lid van Hellfire en kunnen niet geloven dat Eddie de dader is.

Max, Nancy, Steve en Robin helpen Dustin om meer over de ware toedracht te weten te komen. Voor hen is het al snel duidelijk: het gevaar komt wederom van de parallelle Ondersteboven-wereld. Langzaam wordt duidelijk dat de nieuwe tegenstander luistert naar de naam Vecna. Er zijn meer mensen die doorhebben dat het nog steeds niet pluis is in Hawkins. Dr. Martin Brenner (seizoen 1) en dr. Sam Owens (seizoen 2) denken dat de hulp van Eleven nodig is. In hun lab proberen ze ervoor te zorgen dat het mysterieuze meisje haar superkrachten terugkrijgt. Ook de ontwikkelingen in Rusland blijken zijdelings in verband te staan met de gebeurtenissen in Hawkins en zo komen alle drie de verhaallijnen bij elkaar.

Kate Bush

De strijd tegen Vecna speelt zich zowel af in de normale wereld als in het Ondersteboven. Via poorten kunnen de helden van de ene wereld naar de andere wereld reizen. Van het Ondersteboven – een gruwelijke plek met monsters – zien we meer dan ooit. In het laboratorium zien we meer over het verleden van Eleven en in Rusland probeert Hopper te ontsnappen. Het zijn stuk voor stuk mooi uitgedachte scenario’s, waarin fantasy weer goed wordt gecombineerd met horror. Ook het gebruik van het nummer Running Up That Hill van Kate Bush is een geniale vondst. Zo valt er voor de liefhebbers van dit genre weer genoeg te genieten.

Toch is er in mijn ogen ook wel iets aan te merken op Stranger Things seizoen 4. Mijn belangrijkste kritiekpunt: wat een enorm lange zit. De eerste zes afleveringen duren vijf kwartier, dat is op zich nog wel te doen. De laatste drie afleveringen hebben echter de lengte van een gemiddelde speelfilm, waar bij de slotaflevering van 2,5 uur de kroon spant. Wat mij betreft had het veel korter gekund. Dat gevoel had ik eigenlijk al tijdens de eerste aflevering, waarin enorm veel tijd wordt genomen om het verhaal in te leiden. Ook daarna is het verhaal soms langdradig. Bij aflevering 7 dacht ik voor het eerst: Yes! Dit wil ik zien! Dat is natuurlijk rijkelijk laat…

Ongein

Ik moet daarnaast zeggen dat ik me aan het nieuwe, schijtlollige karakter Argyle heb zitten ergeren. Deze vriend van Jonathan is een wietrokende hippie, die uitblinkt in flauwe grapjes. Dat element is ook nadrukkelijk aanwezig in de verhaallijn over Hopper in Rusland. Het is een garantie voor ongein dat het personage Murray probeert om Joyce te helpen haar geliefde terug te krijgen. Van mij hoeft het niet zo nodig, maar voor anderen zal deze humor misschien juist bijdragen aan de cultstatus van deze serie. Het nieuwe personage Dmitri Antonov, een bewaker van Hopper, kon ik beter waarderen. Acteur Tom Wlaschiha had voor mij een bekend gezicht, maar ik kon hem niet meteen thuisbrengen. Hij blijkt een hoofdrol te spelen in Crossing Lines, een serie die ik jaren geleden keek.

Het spektakel in de laatste afleveringen maakt dat ik geen spijt heb dat ik tot het einde ben blijven kijken. The Duffer Brothers hebben het verhaal in dit vierde seizoen toch weer voorzien van een extra dimensie. Het verleden van Eleven, dat stap voor stap wordt ontrafeld, is bijna een soort prequel op de hele serie. Echt goed uitgedacht allemaal. Alles bij elkaar houd ik een beetje een dubbel gevoel over aan dit vierde seizoen. Het vergde aardig wat geduld om aan te belanden bij de afleveringen waar het om draait en die deze serie zo leuk maken. Dat er een vijfde seizoen in de maak is – waarin we waarschijnlijk veel van hetzelfde gaan zien – stemt me niet meteen heel enthousiast. Hopelijk gaat Stranger Things niet als een nachtkaars uit. Dat zou zonde zijn.