Dead To Me seizoen 2 (2020)

Serie

In het eerste seizoen van deze serie waren we getuige van een nogal bizar verhaal. De dader van een dodelijk ongeluk (Judy Hall) wordt vriendinnen met de weduwe van het slachtoffer (Jen Harding). Dat is natuurlijk geen houdbare situatie. Al heeft Judy nog zo veel schuldgevoelens, Jen zal haar nooit kunnen vergeven. Toch? Nou ja… Jen kan zich ineens heel goed in haar ‘vriendin’ verplaatsen als ze in een vlaag van verdriet en woede Judy’s ex-verloofde Steve Wood vermoordt. In Dead To Me seizoen 2 is het perspectief 180 graden gedraaid.

Vergeving

Hoewel Judy in eerste instantie geschokt is door de moord op Steve, maakt die gebeurtenis de band tussen de twee vriendinnen juist hechter. Nu is het Jen die vindt dat ze geen vergeving verdient, maar dat is precies wat ze krijgt. Als geen ander begrijpt Judy hoe haar vriendin zich moet voelen. En dat niet alleen, ze helpt ook nog eens om alle sporen zo goed mogelijk uit te wissen. Dat het politieonderzoek naar de verdwijning van Steve zich richt op zijn banden met de Griekse maffia, is mooi meegenomen. Eind goed, al goed?

Dan verschijnt Ben Wood op het toneel, de vrijwel identieke tweelingbroer van Steve. Via Judy hoopt Ben meer te weten te komen over de verdwijning van zijn broer. Daardoor leert Jen een directe nabestaande kennen van de moord die ze heeft gepleegd. Ze krijgt alleen nog maar meer schuldgevoelens. Zeker als Ben een klungelige, zachtaardige man blijkt. Net als Judy eerder, voelt nu Jen de behoefte om op de een of andere manier iets goed te maken. Betekent wel dat het gevaar op de loer ligt dat de hele geschiedenis alsnog uitkomt.

Maar dan anders

Het grappige aan Dead To Me seizoen 2 is dat heel veel hetzelfde is, maar dan totaal anders. Nu is het Jen die een loden last met zich meedraagt. Hoewel het twee totaal verschillende persoonlijkheden zijn, hebben beide dames hetzelfde soort schuldgevoel. Het is wel interessant om te zien hoe Jen en Judy met de nieuwe situatie omgaan. Dat levert wederom zowel emotionele als grappige gebeurtenissen op. Christina Applegate (Jen) en Linda Cardellini (Judy) blijven een mooi duo, terwijl ook de rol van Jens zoon Charlie een leuke ontwikkeling doormaakt.

Helaas is dit vervolg wel een stukje flauwer. Dat begon voor mij met het feit dat Ben en Steve als identieke tweelingbroers worden gespeeld door dezelfde acteur. Op zich doet James Marsden dat niet verkeerd, maar het personage Ben is bloedirritant. Als tegenpool van de arrogante en slinkse Steve is Ben een zachtgekookt eitje. Blijkbaar grappig bedoeld, maar ik kon er niet echt om lachen. Hetzelfde geldt voor een aantal té toevallige ontwikkelingen in het verhaal. Het ligt er allemaal net even te dik bovenop, voor mijn gevoel.

Vooral komedie

De vraag is: beoordeel ik deze serie te veel als drama en te weinig als komedie? Dat zou best weleens het geval kunnen zijn. De combinatie van stijlen werkt op zich prima, maar eigenlijk is het toch vooral komedie. In dat licht zijn de aspecten waar ik mij in Dead To Me seizoen 2 aan stoorde wat beter te verklaren. De lachwekkende toevalligheden zijn totaal niet serieus bedoeld. Misschien geldt dat, ondanks de diepzinnige kwesties die voorbij komen, wel voor de complete serie. Dat knopje moest bij mij wel eerst even om. En dan nog blijft het af en toe een beetje flauw.