Feel The Beat (2020)

Film

Als je aan kinderen vraagt wat ze later willen worden, kun je antwoorden verwachten als brandweerman, politieagent, dierenarts of uitvinder. Professioneel danser hoort ook zeker in dat rijtje thuis. De uitdaging om die droom te laten uitkomen, is dan ook een dankbaar onderwerp voor kinder/familiefilms. Je zou zeggen dat dit genre inmiddels wel is uitgemolken, maar Feel The Beat bewijst wat mij betreft het tegendeel. Heel origineel is deze film misschien niet, maar met een cocktail van drama, emotie, euforie, humor en de onvermijdelijke moralistische lesjes is kijkplezier gegarandeerd.

Hangende pootjes

April denkt het helemaal te gaan maken op Broadway, maar ze gooit haar eigen glazen in. Er zit niets anders op dan op hangende pootjes terug te keren naar het plattelandsdorpje in Wisconsin waar ze vandaan komt. Ze is bang te worden onthaald als een mislukkeling, maar blijkt nog steeds op handen te worden gedragen als een ster in wording. Met name haar oude dansjuf Barb loopt met haar weg. Zij haalt April over om met de plaatselijke dansschool New Hope mee te doen aan een wedstrijd. De gevallen danseres ziet dit als een kans om alsnog zelf door te breken, want in de jury zit niemand minder dan de invloedrijke Welly Wong.

Voordat April überhaupt aan succes kan denken, zijn er wel wat hordes te nemen. In de eerste plaats zijn de dansers van New Hope bepaald geen talenten. Bovendien is April op haar beurt geen goede leraar. Ze benadert de kinderen zoals ze het zelf gewend is: veel discipline en streven naar perfectie. De lol is ver te zoeken en de missie lijkt dan ook te mislukken. Het is een wonder dat juf Barb – die wel weet hoe ze met jonge kinderen moet omgaan – en de ouders niet ingrijpen. Maar langzaamaan gaat het beter en leert April dat plezier misschien wel net zo belangrijk is als perfectie.

Enorm enthousiast

Het grappige aan dit soort films is dat ze vrij voorspelbaar zijn. Op het moment dat April haar oude vlam Nick tegen het lijf loopt, weet je al dat de twee waarschijnlijk wel weer wat met elkaar zullen krijgen. De kunst is om de onvermijdelijke afloop toch zo te verpakken dat de kijker wordt verrast. Feel The Beat slaagde daar bij mij in, al zal het ook hebben meegeholpen dat mijn kinderen enorm enthousiast waren. Ik betrapte me erop dat ik me liet meeslepen door de euforie van enkele successen. Daarnaast zijn een aantal humoristische scènes zo getimed dat ze ook écht grappig zijn.

En dan zijn er nog de wijze levenslessen: niet alles hoeft perfect te zijn, nederigheid brengt je meer dan arrogantie en bedenk goed wat jouw keuzes betekenen voor anderen. Hoe zoetsappig en belerend het ook is, kinderen kunnen wat mij betreft niet genoeg van dit soort voorbeelden zien om voor zichzelf te bepalen wat handig is en wat misschien niet zo slim is om te doen. Naast Sofia Carson (in het echt naast actrice ook zangeres) als April vond ik vooral Donna Lynne Champlin erg goed als de uitbundige en wat wereldvreemde dansjuf Barb. Jonge meiden zullen ongetwijfeld als een blok vallen voor Nick, gespeeld door Wolfgang Novogratz.

Feel The Beat is al met al een leuke film, waarvan ik vooraf geen al te hoge verwachtingen had. Best fijn om zo af en toe ook eens in positieve zin te worden verrast. Leuk weetje is dat Shawn Ku (samen met Michael Armbruster) het scenario schreef. Hij was zelf danser op Broadway.