Marcella (2016)

Serie

Van dezelfde maker als The Bridge. Dat kom je al snel tegen als je informatie zoekt over de serie Marcella. Dat is uiteraard een aanbeveling, want Hans Rosenfeldt leverde eerder uitstekend werk af. Maar… Marcella is geen The Bridge. De overeenkomst tussen beide series is dat het misdaadthrillers betreft met een vrouwelijke detective in de hoofdrol. Het belangrijkste verschil: de kwaliteit. Ik vond Marcella beduidend minder. In het begin best aardig, maar op een gegeven moment kostte het me moeite om dit debuutseizoen uit te kijken.

Vergelijkbare moorden

In de eerste aflevering zien we hoe titelpersonage Marcella in de steek wordt gelaten door echtgenoot Jason, die haar bedriegt met een andere vrouw. Dat ze ongeveer tegelijkertijd wordt teruggevraagd door de politie om te helpen bij een moordzaak, is wat dat betreft een welkome afleiding. Hoewel niet alle rechercheurs even blij lijken met haar rentree, stort Marcella zich op de zaak. Haar hoofdverdachte is Peter Cullen, de man die ze eerder niet veroordeeld kreeg voor vergelijkbare moorden.

Maar dan gebeurt er iets vreemds: de nieuwe vriendin van Jason wordt vermist. Het geval wil dat Marcella deze Grace net had opgezocht om verhaal te halen. Hoe die ontmoeting precies afliep, weet ze niet meer. Marcella heeft namelijk regelmatig last van black-outs. Het wordt allemaal nog ingewikkelder als er een link blijkt te zijn tussen het bouwbedrijf waar Jason en Grace werken en de moordzaak. Marcella besluit haar eigen betrokkenheid geheim te houden.

Pittig dametje

Zoals gezegd is het begin van de serie best aardig. Marcella is een pittig dametje, dat goed wordt neergezet door actrice Anna Friel. Je hebt sympathie voor haar en hoopt dat ze niets te maken heeft met de verdwijning van Grace. Voor het overige zijn de personages nogal vlak. Van sommigen blijft het ook lang onduidelijk wat hun rol in het verhaal nu precies is. Op een gegeven moment had ik wel door dat juist deze figuranten vroeg of laat verdacht worden van de moorden.

De vrij eindeloze reeks verdachten is een van de belangrijkste bezwaren die ik heb tegen het script. Verder ontbreekt het hier en daar aan een duidelijke samenhang. Sommige verhaallijnen lijken slechts opgenomen om ons op het verkeerde been te zetten. Zoals: de louche probleemoplosser die door Jason wordt ingehuurd, aan MS leidt en een rare Pool in huis heeft. Het zijn doodlopende zijpaden zonder meerwaarde. Alles bij elkaar vond ik het eerder verwarrend dan spannend.

Tot ooit

Hoewel de dader uiteindelijk wordt ontmaskerd, is na acht afleveringen toch sprake van een open einde. De exacte betrokkenheid van Marcella zelf blijft geheimzinnig. Het heeft er alle schijn van dat de black-outs een terugkerend item zijn van het hoofdpersonage, net zoals het syndroom van Asperger hoorde bij Saga Norén uit The Bridge. Hoe dat verdergaat in seizoen 2 zal voor mij voorlopig een raadsel blijven. Ik laat deze serie even voor wat het is. Misschien tot ooit…