Sorjonen / Bordertown (2016)

Serie

Een goede detective- of politieserie is aan mij wel besteed. Op dat vlak komt er veel moois uit Scandinavië. Ook met het Finse Sorjonen (in het Engels Bordertown) heb ik me best vermaakt. De serie draait om detective Kari Sorjonen, een bijzonder personage. Hij blinkt uit in scherpe waarnemingen en kan bepaalde herinneringen terughalen, waardoor hij in staat is ingewikkelde zaken op te lossen. Tegelijkertijd is hij omstreden vanwege zijn verhoormethoden en doordat hij op sociaal vlak nogal onhandig is.

Sorjonen is met zijn gezin neergestreken in Lappeenranta, een stadje dicht bij de Fins-Russische grens (vandaar de Engelstalige titel Bordertown). Zijn voornemen is om het na de verhuizing rustiger aan te gaan doen op werk, maar dat plan pakt heel anders uit. Ook – of misschien wel: juist – in de grensstreek tiert de misdaad welig. Seksuele uitbuiting, hondengevechten, ontucht, drugs, moord; het komt allemaal op zijn pad. De serie is zo opgebouwd dat elke zaak twee afleveringen van ongeveer een uur beslaat. Uitzondering vormt de eerste episode Het Poppenhuis, die over drie afleveringen is uitgesmeerd.

Hersens pijnigen

Hét handelsmerk van Sorjonen is dat hij zich alleen terugtrekt in de kelder van zijn huis en daar met behulp van vlakken op de grond zijn hersens pijnigt. Daar probeert hij de feiten van een zaak te koppelen aan zijn waarnemingen op de plaats delict of tijdens ondervragingen van betrokkenen. Vaak levert dat nieuwe inzichten of zelfs concrete aanwijzingen op. De eerste paar keer dat dit tafereel zich afspeelde, moest ik wel even wennen. Het is soms allemaal wat vergezocht en lachwekkend, zeker als hij ook nog visioenen krijgt. Tegelijkertijd toch ook origineel en vermakelijk. Al snel begon ik het personage Kari te waarderen.

Wat mij wel een beetje tegenstond is de rol van de vrouw en dochter van Kari. Met de thuissituatie naast het werk van de detective is weinig mis, maar het is wel erg toevallig dat dochter Janina diverse keren betrokken raakt bij zaken die haar vader moet oplossen. Hetzelfde geldt eigenlijk voor Katia, de dochter van Kari’s collega Lena. Daarnaast gaat Kari’s vrouw Paulina werken voor het Degerman-concern, dat is verwikkeld in allerlei vuile zaakjes. Ook dat raakt het werk van de detective. Om het nog iets gecompliceerder te maken: toen ze jong was had Paulina een relatie met Robert Degerman, inmiddels burgemeester.

Finse prijzen

Die lijntjes in de privésfeer hadden wat mij betreft niet gehoeven. Door de vele toevalligheden wordt het geheel soms wat ongeloofwaardig. Dat is zonde, want de meeste episodes zitten goed in elkaar: het is spannend, verrassend en ook erg goed gefilmd. Wie daar de focus op legt, zal zich – net als ik – prima vermaken met deze serie. De kritische kijker zal wellicht minder enthousiast zijn. Ik moet ook wel bekennen dat het net iets te veel van het goede was om de twee seizoenen direct achter elkaar te kijken. Hoe dan ook: In Finland zijn ze trots op Sorjonen. De serie won een Finse televisieprijs en ook Ville Virtanen (Kari) en Anu Sinisalo (Lena) vielen in de prijzen.