The Blacklist seizoen 3 (2015)

Serie

Hoe lang blijft een serie leuk? Na 2 seizoenen en 44 afleveringen van The Blacklist was mijn honger nog niet gestild, dus op naar seizoen 3. Op naar nieuwe verrassende wendingen waarmee topcrimineel Raymond Reddington iedereen te slim af is. Want het zijn toch vooral die onvoorspelbare scenario’s die deze serie voor mij tot een genot maken. Samen overigens met de uitstekende acteerprestaties van James Spader als Reddington.

Andere dynamiek

Wat meteen opvalt is dat het vaste format subtiel is gewijzigd. Kregen we in de eerste twee seizoenen nog veelal losse episodes voorgeschoteld met op de achtergrond een doorlopende verhaallijn; in seizoen 3 wordt de rode draad meer naar voren gehaald. De blacklist van Reddington – waarmee hij de FBI op het spoor zet van andere topcriminelen – is juist meer naar de achtergrond verschoven. Je zit dus meer naar een vervolg te kijken dan naar afgesloten hoofdstukken. Het geeft de serie een ander soort dynamiek.

In dit derde seizoen zijn Reddington en Elizabeth Keen op de vlucht. Het clandestiene misdaadsyndicaat The Cabal is erin geslaagd de lastige FBI-agente af te schilderen als een Russische spionne. En zo gebeurt het dat Elizabeth moet proberen uit handen te blijven van haar eigen collega’s. Aangezien Assistant Director Harold Cooper op een zijspoor is gezet, is de leiding van de klopjacht in handen van Keens partner Donald Ressler. Hij gelooft weliswaar in haar onschuld, maar is zó plichtsgetrouw dat hij Keen eerst wil arresteren voordat er nader onderzoek wordt gedaan.

Net even té gek

Ik begon deze recensie met de opmerking dat ik nog lang geen genoeg had van The Blacklist. Op ongeveer de helft van dit derde seizoen kwam daar verandering in. Na tien afleveringen wordt de verhaallijn rondom The Cabal afgesloten. Er volgt een aantal vage losse afleveringen – 12. The Vehm, 13. Alistair Pitt en 14. Lady Ambrosia – waarbij de makers waarschijnlijk hebben gedacht hoe gekker, hoe beter. Wat mij betreft net even té gek.

Daarna komt een nieuw complot om de hoek kijken. Elizabeth vormde al vaker het mikpunt van duistere krachten, maar dan was het steeds om Reddington te raken. Nu heeft iemand het rechtstreeks op haar gemunt. Wie is onduidelijk. Wel duidelijk is dat diegene geen middel onbenut laat. Ondanks een aantal verrassende wendingen en ondanks de introductie van de Nederlandse Famke Janssen in een belangrijke bijrol, kon deze verhaallijn mij niet bekoren. Grof geweld moet camoufleren dat dit scenario rammelt.

Voorlopig even niet

En de ongeloofwaardigheden begonnen me tegen te staan. Die zijn er weliswaar al vanaf de eerste aflevering in seizoen 1, maar stoorden mij niet eerder. Ik mag op deze plek natuurlijk niet te veel verklappen, maar dat Tom Keen – jawel, hij is er nog steeds – uit het niets oog in oog staat met zijn moeder vond ik bijvoorbeeld nergens op slaan. Een aantal scènes heeft ook veel weg van een slechte Amerikaanse soap. Er zijn én te veel ontwikkelingen én ze volgen elkaar ook nog eens veel te snel op.

Nee, het mag duidelijk zijn dat ik seizoen 3 veel minder goed vond dan de eerste twee. Zelfs de cliffhanger naar seizoen 4 kon dat negatieve oordeel niet ombuigen. Er zal vast een moment komen dat ik terugverlang naar Raymond Reddington, maar voorlopig even niet…