Inglourious Basterds (2009)

Film

Dit is een film uit de categorie ‘waarom heb ik ‘m eigenlijk nooit eerder gezien?’. Onverklaarbaar aangezien ik liefhebber ben van de films van regisseur Quentin Tarantino. Reservoir Dogs, Pulp Fiction en Jackie Brown behoren tot mijn favorieten. Kill Bill vond ik persoonlijk iets minder, Django Unchained heb ik ook gezien. Maar er ontbreken er dus nog wel een paar, waaronder dus Inglourious Basterds. Tarantino laat in deze film wederom zijn fantasie de vrije loop en heeft op hilarische wijze een totaal ander einde aan de Tweede Wereldoorlog gegeven.

Aanslag

De spil van Inglourious Basterds is een Duitse oorlogsfilm die vertoond zal worden in een kleine bioscoop in Parijs. Alle belangrijke nazi’s zullen de première bijwonen. Daarmee vormt die gebeurtenis een ideale gelegenheid om een aanslag te plegen. Aldo Raine, een Amerikaanse luitenant die met een moorddadige missie door Frankrijk trekt, wil er bij zijn. Zijn eenheid bestaat uit Joodse soldaten die maar wat graag op nazi’s jagen. Raine laat daarbij zijn soldaten hun slachtoffers scalperen, omdat hij beweert zelf van de indianen af te stammen.

The Basterds, zoals de eenheid wordt genoemd, zijn niet de enigen die een aanslag beramen. Het toeval wil dat de bioscoop waar de film wordt vertoond, het eigendom is van een Joodse voortvluchtige. Shosanna Dreyfus, die inmiddels door het leven gaat als Emmanuelle Mimieux, wil wraak nemen voor de moord op haar familieleden. Maar een aanslag plegen op de Duitse kopstukken is uiteraard niet eenvoudig. Zo is Hans Landa, bijgenaamd De Jodenjager, een geduchte tegenstander. De drie verhaallijnen komen samen in de bioscoop en de uitkomst van alle ontwikkelingen is niet eenvoudig te voorspellen.

Prachtige dialogen

Dat er verschillende verhaallijnen zijn, onderverdeeld in vijf hoofdstukken, is kenmerkend voor films van Tarantino. Daarnaast heeft de regisseur weer uitgebreid de tijd genomen om vrij eenvoudige scènes op te blazen tot een minutenlange gebeurtenis met prachtige dialogen. Neem het begin van de film als nazi Landa een Franse boer bezoekt, die hij ervan verdenkt joden te verbergen. De scène duurt een kwartier, inclusief een verhandeling over ratten en eekhoorns. Door de spanningsopbouw en de dialoog tussen Landa en de boer is het bijna een opzichzelfstaande korte film.

Brad Pitt, die de rol speelt van Aldo Raine, is de blikvanger van Inglourious Basterds. Op het moment dat de film uitkwam, was hij veruit de bekendste acteur. De opvallendste speler is wat mij betreft echter Christoph Waltz, die op formidabele wijze gestalte geeft aan Hans Landa. Voor de Oostenrijkse acteur betekende Inglourious Basterds zijn internationale doorbraak. Nadien speelde hij onder meer in The Three Musketeers, Django Unchained en de James Bond-films Spectre en No Time To Die. Waltz dankte zijn aanwezigheid aan het feit dat Tarantino per se Duitstalige en Franstalige acteurs wilde hebben voor de meeste rollen. Ook Michael Fassbender groeide later uit tot een gerenommeerde internationale acteur.

Aanrader

Net als veel andere Tarantino-films is Inglourious Basterds er eentje waar je maar net van moet houden. De combinatie van zwarte, over the top humor en extreem geweld valt niet bij iedereen in de smaak. Bij mij wel. Bovendien zit het verhaal van Inglourious Basterds goed in elkaar. Het is ook mooi om te zien dat bepaalde karaktereigenschappen van de hoofdpersonages consequent terugkeren. Zoals bijvoorbeeld de opvatting van Aldo Raine dat nazi’s beter hun uniform kunnen blijven dragen zodat ze ook herkenbaar blijven als nazi’s. Van dat soort geniale vondsten kan ik echt genieten. Aanrader deze film.