Norsemen (2016)

Serie

Soms is het weleens lekker om onbevooroordeeld aan een film of serie te beginnen. Gewoon maar eens afwachten wat je krijgt voorgeschoteld. Dat kan verrassend uitpakken, zowel positief als negatief. In het geval van Norsemen werd ik positief verrast. Ik had nog nooit van deze serie gehoord, om eerlijk te zijn. Na zes uur kijkplezier kan ik nu zeggen: gaat dat zien, als je dat nog niet hebt gedaan. Tenminste, als je gevoel hebt voor de Monty Python-achtige humor die als een rode draad door deze serie loopt.

Herkenbaar in 790

Norsemen is een parodie op de heldhaftige Viking-verhalen. Die worden in deze serie nadrukkelijk op de hak genomen. Dat is op zichzelf al best grappig, maar wat mij nóg meer aansprak is dat de makers hedendaagse clichés, trends en situaties naar het verleden hebben getransporteerd. Dan hoor je de Vikingen ineens zeggen dat iets ‘wel erg commercieel is’ of ze komen bij elkaar om ‘feedback te geven’. Er komen veel herkenbare dialogen voorbij uit ons eigen dagelijks leven – over relaties en leiderschap bijvoorbeeld – maar dan in het Noorwegen van omstreeks 790. Enorm droge humor. Ik vond het hilarisch.

De losse sketches worden bijeen gehouden door een doorlopende verhaallijn. Als in het dorpje Norheim stamhoofd Olav komt te overlijden, is volgens de reglementen zijn broer Orm de opvolger. Probleempje: Orm is nogal een lulletje rozenwater, die totaal niet wordt gerespecteerd door de rest van de stam. Zelfs zijn vrouw Frøya, een echte krijgsvrouw, moet eigenlijk niets van hem hebben. De favoriet van de stam is Arvid. Hij is weliswaar het prototype domme kracht, maar staat in ieder geval voor de traditionele Viking-waarden en gaat voorop in de strijd.

Culturele hoofdstad

Het gepingpong om het leiderschap is een terugkerend item. Het helpt Orm niet dat hij slaaf Rufus als vertrouweling neemt. Deze Romein voelt zich veel te goed voor de Vikingen en wil van Norheim een culturele hoofdstad maken. Een grotere mismatch met de plunderende Vikingen is bijna niet mogelijk. Het gebrek aan daadkracht maakt dat Norheim een gemakkelijke prooi wordt voor de nogal geschifte Jarl Varg en zijn mannen.

De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat, telkens als deze Jarl Varg ten tonele verschijnt, de humor een stuk flauwer wordt. Maar dat is wat mij betreft dan ook het enige minpuntje van deze serie. Verder heb ik vooral veel gelachen om de subtielere grappen. Met de opmerking dat ‘iedereen tegenwoordig wel tatoeages lijkt te hebben’ en het ‘Make Norheim great again’ worden knipogen gemaakt naar ons actuele heden. De decors zijn weliswaar niet enorm spectaculair, maar voldoen ruimschoots. Hetzelfde geldt voor de sporadische vechtscènes.

Internationaal erkenning

De volledige Noorse cast is wat mij betreft zelfs uitstekend. De droge humor wordt steeds met stalen gezichten gebracht. Het is goed voor te stellen dat veel scènes opnieuw moesten omdat een van de acteurs het uitproestte van het lachen. En dan te bedenken dat de complete serie sowieso twee keer is opgenomen, zowel in Noors als in het Engels (met hier en daar een zwaar accent). Na goede kijkcijfers in Noorwegen kreeg Norsemen ook internationaal erkenning. Na twee seizoenen van elk zes afleveringen van een half uurtje, is een derde seizoen aanstaande.