Black Crows (2017)

Serie

Een inkijkje in terreurorganisatie IS. En dan ook nog eens door Arabische ogen. Dat is wat je in Black Crows (Gharabeeb Soud) krijgt voorgeschoteld. De serie is weliswaar fictief, maar de verhalen zijn gebaseerd op echte gebeurtenissen. De nadruk ligt op de manier waarop de leiders de volgelingen in hun greep houden. Vrouwen worden onderdrukt, kinderen opgeleid tot soldaat en wie van geen nut is, wordt zonder pardon gedood. Alles staat in het teken van jihad, de gewapende strijd tegen de ongelovigen.

Naïeve vrouwen

In Black Crows volgen we mannen en vrouwen die zich om verschillende redenen aansluiten bij IS. Velen doen dat vanwege hun fanatieke geloofsovertuiging, maar als we deze serie moeten geloven, zijn er ook veel nieuwe volgelingen die geen idee hebben waar ze aan beginnen. Zo zijn er bijvoorbeeld een aantal naïeve vrouwen die niet weten dat ze van top tot teen gesluierd moeten zijn en geen make-up mogen dragen. De nieuwelingen wordt al snel angst aangejaagd. Ze zijn er bijvoorbeeld getuige van dat ‘ongelovigen’ levend worden begraven. Het heeft er alle schijn van dat de leiding op die manier het kaf van het koren wil scheiden. Wie is geschikt voor de heilige strijd en wie niet?

Over de leiding gesproken: het is een vreemd stel mannen dat de touwtjes in handen heeft in de nederzetting uit de serie. De één is vooral gek op rijkdom, een ander misbruikt graag vrouwen en de hoogste baas – de emir – is een nogal schijnheilige moordenaar, die toch vooral zijn eigen belangen beschermt. Ze worden stuk voor stuk neergezet als een stelletje clowns. Dat was in ieder geval de indruk die ik kreeg. Tel daarbij op de naïeve en overdreven hysterische vrouwen en ondanks alle gruwelijkheden die voorbij komen, vond ik de serie daardoor soms naar satire neigen.

Lange zit

Dat ik de boodschap soms lastig te peilen vond, is niet mijn enige kritiek op deze serie. Black Crows is vooral erg langdradig, zonder een echt duidelijke verhaallijn. We volgen steeds afwisselend de diverse personages. In het begin is dat nog wel aardig, omdat je op die manier de verschillende facetten van IS leert kennen. Maar na een aantal afleveringen had ik dat wel gezien. Hoewel de meeste afleveringen slechts een half uur duren, wordt het daarna een lange zit met veel dialogen en monologen over het ware geloof. Het meest boeiend is nog de aanwezigheid van twee spionnen, die proberen diep in de organisatie te infiltreren. Die verhaallijn komt naar het einde toe steeds meer op de voorgrond te staan, maar echt spannend wordt het nooit.

Hoewel het acteerwerk en de actiescènes niet altijd even best zijn, vond ik de eerste 10 afleveringen van deze serie best redelijk. Je leert de strenge regels binnen IS kennen en ziet ook hoe de organisatie inzet op meer bekendheid via internet en social media. Dat wordt allemaal nog eens uitgelegd in de dertigste en laatste aflevering. Het fictieve verhaal is dan al ten einde en in documentaire-vorm komen onderzoekers aan het woord die vijf waargebeurde praktijkverhalen nader toelichten. Een interessante nabrander, alleen jammer dat de tussenliggende 19 afleveringen behoorlijk saai zijn. Twee sterren voor de insteek en de moeite, maar geen aanrader.