Dahmer (2022)
Serie
Eén van de best bekeken series op Netflix ooit. In één klap weet vrijwel heel de wereld weer wie Jeffrey Dahmer was: een seriemoordenaar die zeventien jongemannen doodde, hun lichamen in stukken zaagde en soms zelfs lichaamsdelen opat. Dertig jaar na zijn arrestatie ontstond opnieuw ophef over deze gruwelijke zaak. In de eerste plaats doordat de nabestaanden van de slachtoffers niet op de hoogte waren gesteld van de serie. Slachtofferhulp Nederland zocht de publiciteit met de eis dat Netflix Dahmer zou moeten verwijderen vanwege te heftige beelden. Je zou je inderdaad kunnen afvragen wie er is gediend met deze tiendelige serie, maar ik vind dat statement nogal overdreven. Je bent natuurlijk niet verplicht om te kijken.
Dode dieren
Dahmer begint opvallend genoeg met de arrestatie van de hoofdpersoon. Op zich ook weer niet heel gek, want wie iets opzoekt over Jeffrey Dahmer komt al snel te weten dat deze seriemoordenaar werd gepakt en veroordeeld. Vervolgens krijgen we alsnog de hele voorgeschiedenis te zien. We komen meer te weten over de jonge Jeffrey, die dan al is geïnteresseerd in het ontleden van dode dieren. Op zijn achttiende komt hij er door een scheiding van zijn ouders alleen voor te staan en pleegt hij, naar eigen zeggen onbedoeld, zijn eerste moord. Er worden regelmatig sprongen in de tijd gemaakt. Van het moment vlak voor en na zijn arrestatie naar zijn jeugd en weer terug.

Wat vooral beklijft is de manier waarop Dahmer zijn slachtoffers oppikte. Op zoek naar seks bezocht hij nachtclubs waar de gay-community van Milwaukee samenkwam. Eenmaal bij hem thuis, drogeerde hij zijn partners en voerde hij andere gruwelijke experimenten op hen uit. Alles om maar totale controle te krijgen. Bizar dat het hem steeds weer opnieuw lukte om mannen mee te lokken. Daarnaast komt in de serie ook goed naar voren dat de politie deze seriemoordenaar al eerder had kunnen pakken. Er werd weinig gedaan met meldingen van buren, die regelmatig gegil hoorden en klaagden over stankoverlast. Zelfs toen er een jongen ontsnapte en zwaar gehavend voor het appartementencomplex zat, vond de politie de situatie niet verdacht genoeg.
Zieke geest
Na het zien van deze serie roept Jeffrey Dahmer bij mij vooral medelijden op. De hele geschiedenis is natuurlijk het meest triest voor de slachtoffers en de nabestaanden, maar ook voor deze dader. Hoe moet je denkwereld wel niet in elkaar zitten als je dit soort daden uitvoert? Vader Lionel Dahmer noemt zijn zoon geregeld ‘ziek’. Een zieke geest inderdaad. Ik kan me dan ook niet vinden in de kritiek van Slachtofferhulp Nederland dat Dahmer ten onrechte wordt neergezet als een held en de slachtoffers als zwakke, willoze prooien. Jeffrey Dahmer is inderdaad geen held, maar een psychisch gestoorde man. Voor mij blijkt dat ook wel uit deze serie. Dat er mensen zijn die dit monster op basis van deze serie aanbidden, is trouwens niet nieuw. Tijdens zijn gevangenschap ontving Dahmer geregeld fanmail. Misselijkmakend.
Waar ik wél waardering voor kan opbrengen is de manier waarop Evan Peters de hoofdrol vertolkt. Dahmer lijkt in sommige scènes wel een soort robot, die totaal gevoelloos handelt. Knap geacteerd. Ik kende Peters persoonlijk nog niet, maar een blik op zijn cv zegt genoeg. Hij speelde eerder mee in diverse seizoenen van American Horror Story, net als Dahmer geregisseerd door Ryan Murphy. Zowel de regisseur als de hoofdrolspeler weet wat het is om true crime te maken. Ook complimenten voor Richard Jenkins, die de rol speelt van Lionel Dahmer, eveneens een vrij bizarre persoonlijkheid. Laat zijn zoon in eerste instantie in de steek, blijft na zijn arrestatie toch achter hem staan, voelt zich min of meer schuldig over de gebeurtenissen, maar schrijft er dan wel weer een boek over in de hoop er iets aan te verdienen.
Saai
Hoewel ik niet echt kritiek heb op de inhoud, ben ik toch niet overdreven enthousiast over deze serie. Al bij de eerste aflevering betrapte ik mezelf erop dat ik mijn aandacht kwijt was en dat gebeurde nadien nog diverse keren. Er passeren een aantal bijzonder saaie scènes. Ik snap best dat de makers een zo goed en compleet mogelijk beeld proberen te schetsen, maar van mij had Dahmer net zo goed vier afleveringen korter kunnen duren. Ik hoop niet dat het een bewuste Netflix-strategie is om series op te rekken naar een maximale speeltijd. Daar lijkt het wel een beetje op, want ongeveer gelijktijdig is ook nog eens een drie uur durende documentaire over Dahmer gelanceerd. Alles voor een hype? Dat is gelukt. Maar aan mij is het in dit geval niet zo besteed.

Gezien op: Netflix
DIT IS MISSCHIEN OOK IETS VOOR JOU
The People vs. OJ Simpson (serie)
The Jeffrey Dahmer Tapes (serie)