Dept Q Seizoen 1 (2025)

Serie

De boeken van de Deense schrijver Jussi Adler-Olsen zijn ook in Nederland populair. Er staan er bij ons thuis een paar in de boekenkast. Zelf nog niet gelezen, dat wel… Toch was het juist de link met die boeken die mij nieuwsgierig maakte naar Dept Q, de nieuwe misdaadserie op Netflix. Eerder verschenen er al Deense verfilmingen, maar in deze versie is het decor verplaatst naar Schotland. Dept Q seizoen 1 is gebaseerd op het boek De vrouw in de kooi. De regie was in handen van Scott Frank, die voor Netflix ook Godless en The Queen’s Gambit maakte.

Kelder

Detective Carl Morck is getraumatiseerd door een incident waarbij een collega werd doodgeschoten, zijn partner Hardy verlamd raakte en hijzelf zwaargewond werd. Als hij na lange tijd terugkeert op het werk, wordt hij weggestopt in de kelder van het politiebureau. Letterlijk, tussen de oude douches en toiletten. Daar mag hij een nieuwe afdeling leiden die zich richt op onopgeloste zaken. Het voelt als bezigheidstherapie, zeker als blijkt dat zijn chef vooral uit is op het extra budget dat met de afdeling is gemoeid. Carl heeft er dan ook weinig zin in.

Dat verandert als zijn nieuwe collega Akram – een mysterieuze Syrische agent – zijn aandacht vestigt op de zaak van Merritt Lingard, een advocate die vier jaar eerder spoorloos verdween. Akram vermoedt dat het oorspronkelijke onderzoek te snel is afgerond. Sterker nog: hij denkt dat Merritt nog leeft. Al snel wordt duidelijk dat zij de vrouw in de kooi is, uit de titel van het boek. Ze zit opgesloten in een roestige, afgesloten tank. Carl en zijn team pluizen het dossier opnieuw uit, ondervragen oude verdachten en volgen losse eindjes die vier jaar eerder zijn blijven liggen.

Schuldgevoelens

Wat Dept Q voor mij onderscheidt van andere detectiveseries is de gelaagdheid van het verhaal. We volgen de zoektocht naar Merritt in het heden, de reconstructie van haar verdwijning in het verleden én de persoonlijke worsteling van Carl. De detective kampt met schuldgevoelens richting zijn verlamde collega Hardy en wordt verplicht om een psychiater te bezoeken. Het schietincident blijft op de achtergrond een rol spelen. Het gebruik van diverse verhaallijnen kan soms rommelig worden, maar hier vond ik de balans precies goed. Al moet je bij de verschillende personages soms wel goed opletten wie wie is.

De serie heeft een prettige flow. Het tempo is aan de trage kant, maar dat geeft juist ruimte aan de karakters. Carl Morck is een cynische, soms ronduit onbeleefde agent, maar wel iemand die zijn vak verstaat. Hij vormt een interessant duo met Akram, van wie onduidelijk is of hij eigenlijk wel officieel bevoegd is om zijn functie uit te oefenen. De ietwat onzekere Rose en Hardy – die vanuit zijn ziekenhuisbed meedenkt – maken het team compleet. Een leuke gimmick is dat Carl de gewoonte heeft om zijn auto telkens schots en scheef, en liefst op onmogelijke plekken, te parkeren.

IJzersterke rol

Matthew Goode is de absolute blikvanger in de rol van Carl Morck. Ondanks zijn lange cv kende ik hem eigenlijk niet. Al blijkt hij ook in Medieval te zitten, een film die ik pas geleden zag. Andere titels waarvan je hem zou kunnen kennen zijn The Good Wife, Downton Abbey en A Discovery Of Witches, maar die heb ik allemaal niet gezien. Vanaf nu houd ik hem in elk geval in de gaten, want in Dept Q seizoen 1 heeft hij een ijzersterke rol.

Als het goed is laat Netflix meer boeken uit de reeks verfilmen, naar ik aanneem met dezelfde cast. Dit eerste seizoen laat zien dat ook zonder al te veel spektakel een boeiend misdaadverhaal is neer te zetten. Het mysterie ontvouwt zich geleidelijk en zorgvuldig. Het einde lijkt enigszins voorspelbaar, maar ook de slotaflevering is dik in orde. Mijn enige kritiekpunt is dat sommige personages nét iets te jolig zijn. Dat moet je als kijker maar voor lief nemen.