Dicte seizoen 3 (2016)

Serie

Na het bekijken van de eerste twee seizoenen was mijn conclusie dat de Deense serie Dicte een stijgende lijn te pakken had. Seizoen 1 vond ik niet bijzonder goed, omdat er te veel onwaarschijnlijkheden en toevalligheden plaatsvinden. Het was voornamelijk aan de hoofdrolspelers Iben Hjejle (Dicte), Dar Salim (Bo) en Lars Brygmann (Wagner) te danken dat ik ook seizoen 2 wilde kijken. Dat vervolg was beter. Journaliste Dicte raakt betrokken bij interessante zaken en dat maakt de serie een stuk onderhoudender. Helaas wordt de stijgende lijn niet doorgezet in Dicte seizoen 3. Wat we hier te zien krijgen is het allemaal net niet, wat mij betreft.

Syrië

De eerste aflevering (elk seizoen bestaat uit vijf afleveringen van twee delen) begint nog wel aantrekkelijk. Dicte is weg bij de krant en trouwt met Bo. Tot zover heeft ze haar leven weer op de rails. Kort na het huwelijk vertrekt Bo echter voor een reportage naar Syrië en dat loopt helemaal verkeerd. Hij wordt ontvoerd en vanuit Denemarken probeert Dicte hem vrij te krijgen. Ze krijgt daarbij hulp van Wagner, die vaker bemiddelaar is geweest. Zo spannend als het hier wordt, is de serie nog niet eerder geweest. De afloop van deze kwestie legt een schaduw over de rest van dit seizoen.

Waar eerder sprake was van losse zaken met op de achtergrond een doorlopende verhaallijn, is in dit derde seizoen sprake van het omgekeerde. De ontwikkelingen rondom Dicte en haar dierbaren staan meer op de voorgrond. Dat komt de serie niet ten goede. De moeizame relatie tussen Dicte en Bo kabbelt maar door. Bizar is ook dat Dicte’s (biologische) vader zich met hun relatie bemoeit. Hij gaat verhaal halen bij Bo alsof het een stelletje tieners betreft, in plaats van volwassen mensen. Daarnaast krijgt Dicte het aan de stok met dochter Rose; dat hebben we al eerder gezien.

Gekunsteld

De verhaallijn over de ontwikkelingen bij de politie zit gekunsteld in elkaar. Hier verschijnt Wagners ex-vrouw Nina als detective op het toneel. Voordat ze als model naar de VS vertrok, had ze blijkbaar ook al bij de politie gewerkt. Dat Nina een drankprobleem heeft en een moeizame relatie onderhoudt met chef Tonni, maakt dat ook dit onderdeel van de serie veel wegheeft van een soap. Toppunt is de scène waarbij Nina en Tonni vlak voor een gevaarlijke inval nog even wat privézaken bespreken. Totaal ongeloofwaardig. Grappig is overigens wel dat de rol van Tonni wordt gespeeld door Søren Malling (The Killing, Borgen).

De kracht van deze serie was in mijn ogen de leuke chemie tussen Dicte en Wagner. Daarvan blijft in dit derde seizoen weinig over. De losse zaken hebben weinig om het lijf, waarbij ook de toevalligheden uit seizoen 1 weer de kop op steken. Zo gaat Dicte’s dochter Rose in een psychiatrische kliniek werken en op datzelfde moment gaan er patiënten dood onder verdachte omstandigheden. Waarom moet Rose daar per se werken? Er kunnen toch ook onverklaarbare sterfgevallen plaatsvinden zónder dat er een hoofdrolspeler betrokken is? Ik merk aan mezelf dat ik steeds vaker afknap op dit soort toevalligheden. En daar heeft deze serie er net even te veel van.

Afscheid in stijl

Het einde van de serie (dit is het laatste seizoen) is een afscheid in stijl. Na kennismakingen met de zoon die ze op jonge leeftijd moest afstaan en later haar biologische vader, blijkt Dicte ook nog een zusje te hebben. Op het moment dat beide dames met elkaar worden herenigd, zit zusje My flink in de problemen en wordt een nieuw familiedrama aangeboord. De afloop van deze verhaallijn boeide me eigenlijk al niet meer zo. De enige vraag die er nog toe doet op het einde: komt het nog goed tussen Dicte en Bo?