Homeland seizoen 1 (2011)

Serie

In mijn omgeving gonsde het al langere tijd: Homeland is een serie die je móét zien. Ik heb seizoen 1 inmiddels twee keer gekeken (de tweede keer om het geheugen weer even op te frissen) en het enthousiasme is – in mijn ogen – terecht. De  verhaallijn is behoorlijk origineel en er spelen een aantal goede acteurs mee. Damian Lewis kende ik al van Band of Brothers; Claire Danes was voor mij nog een onbekende, terwijl ik met U Turn, The Rainmaker en The Flock toch films heb gezien waarin zij eerder speelde.

Overloper

Danes vertolkt in Homeland de rol van CIA-agente Carrie Mathison. Ze is een vasthoudend type en uitstekend in haar werk. Ze heeft alleen één probleempje: ze heeft een bipolaire stoornis die ze voor haar collega’s verborgen houdt. Aan het begin van seizoen 1 krijgt Carrie van een Irakese bron te horen dat er een Amerikaanse marinier is overgelopen naar Al-Qaida. Als kort daarop marinier Nicholas Brody (Damian Lewis) na acht jaar gevangenschap wordt bevrijd, is het voor Carrie wel duidelijk dat hij de overloper moet zijn. Ze is echter de enige die in dat scenario gelooft en bovendien wordt Brody bij terugkomst in de VS als een held ontvangen.

Er ontstaat een kat-en-muisspel tussen Carrie en Brody. Hoewel je als kijker na een aantal afleveringen de waarheid krijgt gepresenteerd, blijft er tot het einde volop spanning. Met name de rol van Brody is in dit eerste seizoen subliem neergezet. Na zijn gevangenschap is hij een man vol twijfels en zijn gezinssituatie is erg ongemakkelijk, overigens niet gek na een afwezigheid van acht jaar. Ook als deze man een terrorist zou zijn geworden, kun je op de een of andere manier begrip voor hem opbrengen.

Politieke spelletjes

Verder ben ik fan geworden van het personage Saul Berenson, gespeeld door Mandy Patinkin. Hij is de mentor van Carrie, maar houdt haar ook voortdurend een spiegel voor als ze doordraaft in haar theorieën. Waar veel CIA-collega’s zich laten leiden door politieke spelletjes en eigenbelang, lijkt Saul de enige die onafhankelijk probeert te zijn. Wat hem overigens niet altijd in dank wordt afgenomen.

In tegenstelling tot sommige andere series is dit eerste seizoen niet te lang gemaakt. Twaalf afleveringen is een mooi compact aantal, er worden geen onnodige zijpaadjes gekozen om de tijdsduur nog wat op te rekken. En dat is wel zo prettig. Alles bij elkaar is Homeland ook wat mij betreft zeker een aanrader.