John Wick Chapter 2 (2017)

Film

Ik was niet enorm enthousiast over John Wick, de debuutfilm van wat later een reeks is geworden. Oké, de actiescènes zijn prima in orde, maar het verhaal over een huurmoordenaar die wraak neemt om een dode hond en een gestolen auto, vond ik eerlijk gezegd een beetje slapjes. Dat de hoofdpersoon in John Wick Chapter 2 opnieuw begint met een moorddadige speurtocht naar zijn auto, deed bij mij dan ook de wenkbrauwen fronsen. Gelukkig betreft het slechts wat inleidende schermutselingen voordat het echte verhaal van dit vervolg begint.

Openstaande schuld

Als John Wick zijn auto eindelijk terug heeft, denkt hij met pensioen te kunnen gaan. Hij bergt zijn gewelddadige uitrusting op onder de grond van zijn kelder. Het cement is nog niet droog of maffiabaas Santino D’Antonio staat bij hem voor de deur met een Marker, een openstaande schuld. Het dwingt John ertoe om toch de wapens weer op te pakken en een gevaarlijke opdracht uit te voeren. Dat gaat niet helemaal volgens plan. In Rome is hij eerst jager en vervolgens prooi. Eenmaal terug in New York blijkt Santino D’Antonio hem nog steeds niet met rust te laten.

Uiteraard speelt ook The Continental weer een prominente rol in het verhaal. Deze hotelketen vormt de uitvalsbasis van mening huurmoordenaar en heeft ook een filiaal in Rome. De regels zijn nog steeds hetzelfde: binnen de muren van The Continental zijn de huurmoordenaars als het ware buutvrij. Het levert weer een aantal bijzondere situaties op. Mensen die eerder nog met elkaar vochten op leven en dood, lopen door het gebouw zonder elkaar met een vinger aan te raken. Het wordt ook steeds duidelijker dat de codes van The Continental het voor John Wick heel moeilijk maken om uit het vak te stappen.

Potlood

Qua verhaal is John Wick Chapter 2 nog steeds niet hoogstaand, maar deze film kon me op de een of andere manier meer boeien dan het eerste deel. Het is iets minder rechttoe rechtaan en we krijgen prachtige beelden te zien, onder meer vanuit Rome. Na een fraaie achtervolging in de eerste minuten ontaardt de film weer in één groot vecht- en schietspektakel. Wick bedient zich wederom van een compleet wapenarsenaal. Overigens heeft hij die niet altijd nodig, want zelfs met een potlood weet hij belagers uit te schakelen.

Het gevaar met dit soort films is dat alles net even te veel wordt overdreven waardoor het op de lachspieren gaat werken. Net als in de eerste film is dat bij John Wick Chapter 2 echter niet het geval. Het scheelt dat Keanu Reeves als hoofdrolspeler bijvoorbeeld geen flauwe grappen hoeft te maken, zoals dat lange tijd kenmerkend was om actiefilms wat luchtiger te maken. Over Reeves gesproken: hij oogt af en toe wat houterig. Beginnen de jaren in deze film vat op hem te krijgen? En dan te bedenken dat er twee jaar later nog een derde John Wick is verschenen en er nog een vierde deel in de planning staat.

Pluspunt

In dit tweede deel is rapper Common een van de tegenspelers van Reeves. Ook hij speelt een huurmoordenaar, terwijl Peter Storemare (oa Prison Break en The Blacklist) en Laurence Fishburne (oa The Matrix) hun opwachting maken als criminele bazen. Wat mij betreft is dat absoluut een pluspunt. Het mag duidelijk zijn: meer dan de eerste film vond ik John Wick Chapter 2 gewoon een lekkere actiefilm.