Joker (2019)
Film
Na het bekijken van de trailer en de eerste bespiegelingen wist ik: Joker is een film die ik in de bioscoop moet zien. Vooral het idee dat een superschurk uit een stripverhaal de hoofdrol speelt in een levensecht drama maakte mij direct nieuwsgierig. Want hoe geef je iemand die eigenlijk altijd een karikatuur is geweest een menselijk gezicht? Joker is dan ook niet zomaar een prequel geworden op de Batman-reeks. Het is een indrukwekkend en tragisch verhaal over een eenzame psychotische man in een uitzichtloze situatie, die door een samenloop van omstandigheden uitgroeit tot het boegbeeld van verzet.
Gevoelige man
Ik had hoge verwachtingen van deze film en die werden volledig waargemaakt. Dat is in de eerste plaats te danken aan Joaquin Phoenix. Hij zet het personage Joker op grandioze wijze neer. Je krijgt namelijk niet alleen een psychopaat te zien, maar juist een uiterst gevoelige man die zijn moeder verzorgt en ervan droomt komiek te worden. Dat deze Arthur Fleck uitgroeit tot Joker is absoluut geen bewuste keuze. Het overkomt hem min of meer en het is voor hem een soort reddingsboei om nog iets van zijn leven te maken.
Zowel de gevoelige en aandoenlijke kant als de psychotische en gewelddadige kant van zijn rol zet Phoenix overtuigend neer. Ik had zó met Arthur te doen dat ik enigszins begrip kon opbrengen voor zijn eerste gewelddadige uitspattingen. Dat was daarna trouwens snel over, want Arthur zet het masker van de onschuld af. Of beter gezegd: op. Eenmaal geschminkt als Joker is een keiharde misdadiger geboren. Ik kreeg er de kriebels van. Ook weer de verdienste van Phoenix. Het zou me niet verbazen als hij op zijn minst een Oscarnominatie krijgt voor deze rol.
Hard en donker
Maar Joker is absoluut meer dan alleen een fantastische hoofdrolspeler. De donkere setting zorgt ervoor dat het drama nog beklemmender aanvoelt. De enige bonte kleuren die in beeld komen zijn eigenlijk afkomstig van clowns of clown-maskers. En ook de grappen zijn hard en donker, iets dat Batman-fans niet zal verbazen. Het geheel zorgt ervoor dat de tragiek centraal staat. En hoewel Joker op het einde van de film op handen wordt gedragen, is deze film bepaald geen heldenepos geworden.
Daarom kan ik me ook niet vinden in de kritiek dat Joker zou aanzetten tot geweld. Iets dat wordt gevoed door de gruwelijke schietpartij in Amerika in 2012 waarbij de schutter zichzelf rondom de vertoning van de Batman-film The Dark Knight Rises uitgaf voor The Joker en twaalf mensen doodde. Het zou best kunnen dat naar aanleiding van deze nieuwe film weer zoiets gebeurt, maar dan kunnen we net zo goed het complete misdaadgenre verbieden. Ik bedoel: een serie als Mindhunter – waarin een aantal van de ergste misdadigers uit de Amerikaanse geschiedenis wordt geïnterviewd – heeft juist veel lof gekregen, terwijl er net zo goed een kijker op het idee kan komen een moord te plegen.
Hulp
Wat mij betreft draait het in Joker niet zozeer om geweld, maar om het zaadje dat de kiem vormt om het slechte pad te gaan bewandelen. Arthur Fleck is iemand die dringend hulp nodig heeft, maar door iedereen wordt genegeerd en zelfs letterlijk in de hoek belandt waar de klappen vallen. Daarmee wil ik niet zeggen dat het in soortgelijke gevallen gerechtvaardigd is om een uitvlucht te zoeken in misdaad. De boodschap die ik uit Joker haal, is dat we er toch vooral voor moeten zorgen dat eenieder de hulp krijgt die hij/zij nodig heeft.
Ik ben in ieder geval zwaar onder de indruk van deze film. Nog enkele redenen voor de twijfelaars onder ons: 1. Joker moet je compleet los zien van de Batman-saga; het is een redelijk op zichzelf staand verhaal. 2. De uitgemergelde ribbenkast en perfecte Joker-lach van Joaquin Phoenix zijn het bewijs dat hij deze rol uiterst serieus neemt. 3. Robert de Niro doet ook mee.
Gezien in: bioscoop
Sluit me er helemaal bij aan. Top film en een geweldige acteur die Joaquin Phoenix!
Wat ik zo hard vindt van de film zelf is alsof de makers een soort van spiegel opzetten en het meest aangrijpbare ( de harde werkelijkheid van Gotham city) gewoon geen hulp het is alsof Arthur Fleck als een soort verdwaalde geest langs al de schitterende personages stroomt waarbij ik het gevoel kreeg alsof de Joker daar echt verandering in moest brengen door de donkere kant van Arthur naar buiten te halen zonder schaamte voor andere mensen ook heb ik zelf het een en ander onderzocht met een combo tussen schizofrenie en narcisme niet echt iets waar je vaak wat van hoort Verder is het niet echt van ze vallen bij bosjes neer maar het psychologische effect dat wordt uitgebeeld is best huiveringwekkend iets dat ik nog nooit eerder heb gezien