Manhunt: Unabomber (2017)

Serie

Al 17 jaar maakt de FBI tevergeefs jacht op de Unabomber, een terrorist die diverse slachtoffers heeft gemaakt met het versturen van bompakketjes. Het onderzoek heeft weinig tastbaars opgeleverd, laat staan dat uitzicht is op arrestatie van een verdachte. Voor een frisse blik wordt de veelbelovende profiler James Fitzgerald bij het onderzoek betrokken. Het is deze Fitzgerald die de Unabomber uiteindelijk weet te ontmaskeren als Ted Kaczynski, een hoogbegaafde zonderling die in een afgelegen bos leeft.

Langdurig en kostbaar

Voor wie het nog niet wist: de Unabomber is echt en deze serie is dan ook gebaseerd op waargebeurde feiten. Het betreft de langdurigste en meest kostbare zaak uit de geschiedenis van de FBI. Daarmee is Manhunt: Unabomber een serie over een opzienbarend stukje (Amerikaanse) misdaadgeschiedenis. De acht afleveringen geven bovendien een inkijkje in de misdaadbestrijding omstreeks 1995.

Fitzgerald blijkt in eerste instantie vooral binnengehaald als de zoveelste profiler die mag voortborduren op een bestaand daderprofiel. Als de nieuweling vervolgens toch zijn eigen plan trekt, komt hij lijnrecht tegenover zijn bazen te staan. Zeker omdat zijn alternatieve aanpak eveneens weinig oplevert. De hoop van Fitzgerald is gevestigd op taalonderzoek naar een manifest en de brieven van de Unabomber. Flinterdun, maar de FBI heeft verder weinig keus.

Schuld bekennen

Als de Unabomber uiteindelijk dan toch is gepakt, is de zaak nog niet afgesloten. De vraag is of er wel een juridische basis is voor de onorthodoxe onderzoeksmethode van Fitzgerald. Het bewijs tegen Kaczynski is overweldigend, maar is het wel op de juiste manier verkregen? De FBI is bang dat de jury de terrorist alsnog vrijspreekt. De hoop is opnieuw gevestigd op Fitzgerald. Hij moet Kaczynski overtuigen achter zijn gedachtengoed – de mens wordt steeds meer slaaf van machines – te blijven staan en schuld te bekennen voor de bompakketten die hij verstuurde om die boodschap kracht bij te zetten.

Die twee verhaallijnen – de jacht op de dader en de rechtsgang – lopen vooral in het begin van de serie door elkaar heen, terwijl we tegen het einde ook nog worden meegenomen naar de jeugdjaren van Kaczynski. Het geheel vormt een vrij compleet dossier van deze opzienbarende zaak. De focus ligt vooral op het psychologische spel tussen de FBI en de terrorist en de bijna wanhopige pogingen van Fitzgerald schot in de zaak te krijgen. Manhunt: Unabomber is bepaald geen actieserie, meer een historische vertelling. Wat dat betreft zag ik wel raakvlakken met de series Mindhunter en When They See Us.

Credits

Hoewel deze serie om de inhoud draait, is juist daar kritiek op. Fitzgerald wordt neergezet als de spil in deze zaak, maar in werkelijkheid zou hij helemaal niet zo’n prominente rol hebben gespeeld in het onderzoek. Komt die kritiek voort uit haantjesgedrag van betrokkenen om credits op te eisen voor het uiteindelijke succes? Of hebben de makers bewust wat feiten verdraaid omdat ze graag een held centraal wilden stellen? Hoe interessant dat vraagstuk ook is, in deze serie werkt het wat mij betreft heel goed dat we de geschiedenis zien vanuit het oogpunt van Fitzgerald.

Mijn waardering van vier sterren is overigens mede te danken aan het goede acteerwerk, hoewel de cast niet direct heel voor de hand liggend is. Sam Worthington (Fitzgerald), Paul Bettany (Kaczynski) en Lynn Collins (taalkundige Natalie Rogers) speelden – vooral in het begin van hun carrière – in actiefilms. Chris Noth (FBI-onderzoeksleider Don Ackerman) is voor mij toch vooral Mr. Big uit Sex And The City. In Manhunt: Unabomber tonen zij (opnieuw) hun veelzijdigheid.