Queen Of The South seizoen 2 (2017)

Serie

In mijn recensie over seizoen 1 van de serie Queen Of The South meldde ik dat ik direct verder ging kijken naar het vervolg. Opnieuw 13 afleveringen vol drugs, actie en intriges. Via flash forwards hebben we gezien dat hoofdpersoon Teresa Mendoza de grootste drugsbaas van de zuidelijke VS zal worden. Zover komt het echter ook in seizoen 2 nog niet. Teresa probeert zich op te werken binnen het kartel van Camila Vargas. Dat gaat met horten en stoten.

Boliviaanse drugs

Door toedoen van haar echtgenoot en concurrent Epifanio Vargas raakt Camila behoorlijk in een isolement. Ze maakt schulden en heeft nauwelijks nog toeleveranciers van drugs. Teresa blijft haar trouw en slaagt er zelfs in de handel weer van een impuls te voorzien. Ze vindt een nieuwe toeleverancier in Bolivia – de gevreesde sekteleider El Santo – én een rijke zakenman die de Boliviaanse drugs wil afnemen. Als Teresa ontdekt dat Camila haar desondanks wil belazeren, neemt ze een ingrijpend besluit: ze wil voor zichzelf beginnen.

Wat vooral opvalt is dat Teresa is gehard. In het eerste seizoen was ze het meisje van de straat dat bij toeval in de drugswereld werd gezogen. Ze moest niets hebben van al het geweld dat daarbij kwam kijken en zocht naar manieren om te ontsnappen. In seizoen 2 heeft ze zich schijnbaar neergelegd bij haar lot. Sterker nog: ze ziet haar rol binnen het drugskartel van Camila als een kans op een beter leven. Hoewel ze nog steeds laat blijken over een groot hart te beschikken, heeft ze ook minder moeite om geweld te gebruiken.

Vage personages

Waar in seizoen 1 de spanning vaak om te snijden was, zat ik tijdens het bekijken van seizoen 2 minder vaak op het puntje van mijn stoel. Dat komt door het blik vage personages dat wordt opengetrokken. De sekte van El Santo is extreem bizar, zonder dat het een meerwaarde heeft voor de serie. Kolonel Cortez – de nieuwe rechterhand van Epifanio – is een wreedaard met rare trekjes. En dan is er nog Isabella, de dochter van Camila en Epifanio, die van een braaf schoolmeisje verandert in een coke snuivende partygirl. Sowieso staat drugsgebruik in deze serie ongeveer gelijk aan hoe normale mensen een broodje kaas eten: alsof het de normaalste zaak van de wereld is.

De apotheose van dit tweede seizoen vond ik wat lauw. Waar ik eerder nog werd verrast door bepaalde wendingen in het verhaal, vond ik de eindaflevering vrij voorspelbaar en cliché. Mijn beoordeling valt dan ook iets lager uit dan voor het eerste seizoen. Desondanks ben ik toch wéér nieuwsgierig hoe het verder gaat. Wat dat betreft doen de flash forwards, naar het moment waarop Teresa blijkbaar Koningin van het Zuiden is geworden, bij mij hun werk. Hoe krijgt ze dat voor elkaar? Op naar seizoen 3 dus. Het is alleen nog wel even afwachten wanneer deze op Netflix verschijnt.