Revoir Paris (2022)

Film

Parijs is de afgelopen jaren diverse keren opgeschrikt door terroristische aanslagen. Dat gebeurde bijvoorbeeld op 13 november 2015, toen onder meer theater Le Bataclan een doelwit was. De broer van regisseur Alice Winocour overleefde die aanslag. Het inspireerde haar tot het maken van het fictionele verhaal dat ten grondslag ligt aan de film Revoir Paris.

Geheugenverlies

Mia – een motorrijdende vertaalster – belandt per toeval in een restaurant in Parijs waar een schutter een bloedbad aanricht. Ze heeft veel geluk en blijft lichamelijk redelijk ongeschonden. Ze lijdt echter wel aan geheugenverlies; van de aanslag kan ze zich niets herinneren. Als ze maanden later terugkeert naar het restaurant, blijkt daar regelmatig een steungroep met andere slachtoffers samen te komen. Via de gesprekken binnen de steungroep kan Mia zich stukje bij beetje dingen van de aanslag herinneren. Ze vindt er tegelijkertijd troost, want met haar partner Vincent kan ze eigenlijk niet over de gebeurtenissen praten.

Voor Mia wordt het een soort obsessie om uit te vinden wat ze exact heeft meegemaakt. Ze hoopt bijvoorbeeld de man terug te vinden die haar tijdens de schietpartij moed inpraatte, maar hij lijkt spoorloos verdwenen. Wel krijgt ze leuk contact met Thomas, die een ernstige beenfractuur overhield en diverse vrienden verloor. Haar speurtocht brengt Mia op verschillende plekken in Parijs, een herontdekking van de stad waar ook de titel van deze film op is gebaseerd. Meer en meer vormt de aanslag het startpunt van een nieuwe fase in haar leven.

Rouw en verwerking

Ik vond Revoir Paris best een indrukwekkende film. Zowel de schietpartij als de nasleep ervan zien we voornamelijk door de ogen van Mia. Door haar geheugenverlies worden er steeds letterlijk stukjes van de film teruggedraaid. Daardoor krijg je nóg beter mee welke impact een dergelijke gebeurtenis kan hebben op iemands leven. Overigens is ook goed in beeld gebracht hoe de overlevenden ieder op hun eigen manier met rouw en verwerking omgaan. Het heeft er alle schijn van dat regisseur Winocour dit haarfijn heeft kunnen doen door de ervaringen van haar eigen broer.

Een ander pluspunt zijn de mooie beelden van Parijs; de locaties die Mia bezoekt en de plekken die ze passeert als ze met haar motor rijdt. Ondanks het sterke script heeft de film soms ook iets voorspelbaars. Bij een van de verhaallijnen ligt het er duimendik bovenop welke kant het opgaat. Dat vormt een heel klein smetje op een verder uitstekende film. Mia wordt gespeeld door de bekende Belgisch-Franse actrice Virginie Efira, die onder meer een rol speelde in Le Grand Bain. Benoît Magimel heeft een fijne rol als Thomas, die een vleugje humor in dit drama brengt.

Revoir Paris is een typische Kijkhuis-film. Dat is ook precies de plek waar ik deze film in de bioscoop zag tijdens het Leiden International Film Festival.