Seven Seconds (2018)

Serie

In aankondigingen werd deze serie omschreven als ‘een actueel drama’. Het draait namelijk om politieoptreden ten opzichte van de Afro-Amerikaanse gemeenschap, een hot topic in de VS. In Seven Seconds komt de 15-jarige Brenton Butler op tragische wijze om het leven. De bij het ongeval betrokken agent Peter Jablonski besluit de hulp in te roepen van zijn nieuwe narcotica-collega’s. Deze drie heren zijn als eerste ter plaatse en willen het voorval in de doofpot laten verdwijnen.

Ondanks dat de zaak in handen komt van een wat vage rechercheur en een met alcoholproblemen kampende officier van justitie blijkt al snel dat er dingen niet kloppen. Bovendien is de moeder van het slachtoffer vastbesloten om de naam van haar zoon – die al snel wordt gelabeld als een drugskoerier – te zuiveren. Als op zeker moment blijkt dat er agenten betrokken zijn bij de dood van Brenton en dit ook in de openbaarheid wordt gebracht, breekt een volksopstand uit.

Te veel eigenaardigheden

Hoewel de ingrediënten aanwezig zijn voor een goede, spannende serie, word je als kijker aardig op de proef gesteld. Seven Seconds beslaat 10 afleveringen van ongeveer een uur (het slot duurt zelfs 80 minuten), maar dat had ook best de helft minder kunnen zijn. Probleem is dat alle hoofdpersonages zo hun eigen eigenaardigheden hebben, die breed worden uitgemeten. Agent Peter Jablonski heeft een moeilijke jeugd gehad, wat verder niets met de zaak te maken heeft. Officier van justitie KJ Harper heeft ook al een gecompliceerd verleden. De vader van Brenton is zwaar gelovig. Het team narcotica-agenten is net even té cliché…

En dan zijn er nog bepaalde scènes die serieus zijn bedoeld maar die eerder op de lachspieren werken. Scènes waar bij je denkt: waarom? Te toevallig en/of te ongeloofwaardig. Het komt allemaal erg geforceerd over en er worden veel te veel zijpaden genomen. Het acteerwerk is degelijk, zonder echte uitschieters. De cast bestaat uit een verzameling vrij onbekende acteurs. Alleen Regina King (onder meer Jerry Maguire en Enemy of the State) is voor mij enigszins een bekend gezicht. Ook Gretchen Mol geniet bekendheid, maar haar rollen in Donnie Brasco en Rounders hebben blijkbaar minder indruk op me gemaakt dan die films zelf. Ik kwam erachter door het op te zoeken.

Toch nieuwsgierig

Hoewel de slotaflevering best wel wat vergoedt – wendingen die je niet verwacht – blijft het geheel matig in mijn ogen. Ik heb de serie eigenlijk alleen uitgekeken omdat ik toch wel graag wilde weten hoe het zou aflopen. Dat die afloop onbevredigend is, is wat dat betreft tekenend voor deze serie. Met iets beter denkwerk, minder clichés en minder minuten had er waarschijnlijk méér kijkplezier in dit scenario gezeten dan dit eindresultaat.