Sunderland ‘Til I Die (2018)

Serie

Als voetbalhater kun je deze serie links laten liggen. Als sportliefhebber – laat staan als voetbalfanaat – moet je ‘m zeker kijken. Sunderland ‘Til I Die geeft in de eerste plaats een mooi inkijkje over het reilen en zeilen bij een gerenommeerde Engelse voetbalclub. Wat deze docusoap bijzonder maakt, is dat het seizoen waarin Sunderland AFC is gevolgd totaal anders uitpakt dan verwacht. Na degradatie uit de Premier League was de ambitie dat het team minimaal zou meestrijden om promotie, maar daarvan komt niets terecht. Sterker nog: Sunderland degradeert nogmaals, in een seizoen waarin werkelijk alles tegenzit.

Supportersopstand

Een eigenaar die weigert extra geld in de club te steken, supporters die in opstand komen, een nieuwe manager die al na een paar maanden weer wordt ontslagen, de topscorer die halverwege het seizoen een vertrek afdwingt en een speler die ontslag krijgt nadat hij in beschonken toestand een ongeval heeft veroorzaakt. Het zijn zomaar wat incidenten die de revue passeren. Als deze serie fictie was, zou je kunnen concluderen dat de makers schromelijk hebben overdreven. Maar het is allemaal écht gebeurd. En het is dus allemaal feilloos vastgelegd op camera.

Hoewel geen absolute top, is Sunderland wel degelijk een grote club. Zo kunnen er bijvoorbeeld 49.000 toeschouwers in het stadion. Die zitten er in het seizoen 2017-18, waarin deze serie is opgenomen, overigens bij lange na niet. Het vertrouwen van de supporters is van begin af aan niet al te groot. Desondanks blijven de diehard fans hun club trouw. In de serie komt heel duidelijk naar voren dat voetbal voor veel supporters a way of life is. Dat blijkt ook wel uit het feit dat ze ondanks de zeer teleurstellende resultaten blijven zingen: I’m Sunderland ’til I die.

Amateurisme

Wat mij vooral fascineert is de schrijnende vorm van amateurisme die je te zien krijgt bij een club waarin miljoenen euro’s omgaan. Waar je zou denken dat de scouting van de club in kaart heeft welke spelers interessant en haalbaar zijn, moet er vlak voor het sluiten van de transferdeadline nog worden gescout. Tijdens een van die trips wordt een potentiële versterking ogenschijnlijk afgetest omdat hij een wedstrijd speelt met handschoenen aan… Het lijkt tekenend voor de manier waarop de club wordt geleid: de waan van de dag regeert in plaats van goed beleid.

Het valt te prijzen dat de meeste hoofdrolspelers ondanks de teleurstellende resultaten blijven meewerken aan het filmproject. Dat geldt dan met name voor het feit dat de camera’s vrijwel overal bij mogen zijn, want de opgenomen interviews zijn niet bijzonder interessant. De clubleiding, managers en spelers spuien vooral clichés. Alleen de supporters en de media laten een pittig en kritisch geluid horen.

Prachtig intro

Alles bij elkaar vormt het een mooi document over een tragisch voetbalseizoen. De serie kijkt lekker weg, mede doordat deze is opgedeeld in acht afleveringen van elk een half uur. Voor Nederlanders is het bovendien leuk om Robbin Ruiter prominent in beeld te zien. De keeper (ex-FC Utrecht, inmiddels PSV) wordt gepresenteerd als aanwinst, maar deelt toch vooral in de algehele malaise. Tot slot nog een kijktip: zorg dat je minimaal één keer de intro aandachtig bekijkt. Met animaties wordt de achtergrond van stad en club op fraaie wijze weergegeven.