The Witcher seizoen 2 (2021)

Serie

You only have one chance to make a first impression, luidt een wijsheid. In het geval van deze serie ben ik blij dat ik het ook een tweede kans heb gegeven, want mijn eerste indruk was niet enorm positief. Na een paar afleveringen wilde ik eigenlijk al afhaken. Het verhaal vond ik erg vaag en de special effects vrij matig. In het tweede deel van seizoen 1 werd het niveau gelukkig alsnog opgekrikt, al bleef ik de verschillende tijdlijnen enorm verwarrend vinden. Daarin was ik niet de enige en hoofdproducer Lauren Schmidt Hissrich gaf dan ook aan dat daar in het vervolg naar zou worden gekeken. In The Witcher seizoen 2 wordt het verhaal in chronologische volgorde afgedraaid en dat komt de serie wat mij betreft ten goede.

Kwade krachten

Na de vernietigende slag bij Sodden vinden we witcher Geralt van Rivia terug met zijn beschermelinge Ciri. Geralt is op zoek naar tovenares Yennefer van Vengerberg, maar zij lijkt de veldslag niet te hebben overleefd. Daarop besluit Geralt af te reizen naar Kaer Mohren, de standplaats van de overgebleven witchers. Kaer Mohren is normaal gesproken een baken van rust, maar dat verandert ingrijpend na de komst van Geralt en Ciri. Alles wijst erop dat de kwade krachten het hebben gemunt op Ciri. Wat maakt haar zo bijzonder? Het feit dat ze een prinses is van een gevallen koninkrijk kan toch niet alleen de reden zijn?

De gebeurtenissen in Kaer Mohren zijn onderdeel van een groter geheel. Alle machthebbers willen profiteren van de onrust die op het continent is ontstaan na de slag om Sodden. Het Rijk van Nilfgaard lijkt de overhand te hebben, zeker als in de stad Cintra een verbond wordt gesloten met de elfen. Maar ook andere partijen broeden op plannen om hun macht te vergroten. Het gerucht dat Ciri weleens een beslissende factor kan zijn, doet snel de ronde. En dus moet Geralt alle zeilen bijzetten om haar te beschermen. Naast zijn witcher-broeders krijgt hij hulp van oude bekenden: Yennefer leeft en ook de bard Ranonkel keert terug in het verhaal.

Indrukwekkend slot

In zijn algemeenheid heb ik genoten van dit seizoen. De special effects (lees: de monsters) zijn beter verzorgd dan in het eerste seizoen en het verhaal is – ondanks het grote speelveld met verschillende partijen – goed te volgen. Het helpt trouwens ook dat Netflix een aparte samenvatting van ongeveer een kwartier van seizoen 1 heeft gemaakt. Het is aan te beleven om die eerst te kijken voordat je aan seizoen 2 begint. Qua rode draad gebeurt er niet eens zo heel veel in de acht nieuwe afleveringen, het zijn vooral de losse episodes die voor vermaak zorgen. Dat er steeds weer nieuwe duistere krachten jacht maken op Ciri dreigde even te gaan vervelen, maar aflevering 7 eindigt in een fraaie cliffhanger. Waarna in aflevering 8 een indrukwekkend slot van dit seizoen volgt.

Wie van monsters en fantastische verhalen houdt, zit goed met deze serie. Een kritische kanttekening is wat mij betreft dat ook dit seizoen soms erg traag is. In seizoen 1 werden we getrakteerd op enorm lange dialogen. Dat valt nu wel mee, maar toch zit er soms weinig vaart in de gebeurtenissen. En in het begin van dit seizoen miste ik een soort missie, een doel waarnaartoe wordt gewerkt. Door het ontbreken daarvan kabbelt het verhaal in eerste instantie een beetje voort, zonder dat je weet wat je kunt verwachten. Niet heel storend, maar ik begon me na een paar afleveringen wel af te vragen waartoe alles zou gaan leiden.

Lord Of The Rings

Al met al ben ik toch wel fan geworden van deze serie. Of Netflix met The Witcher zijn eigen Game Of Thrones heeft gerealiseerd – zoals ik her en der wordt beweerd – daar kan ik niet over oordelen. Die cultserie heb ik nog steeds niet gezien. In mijn referentiekader komt The Witcher meer in de buurt van een volwassen uitvoering van Lord Of The Rings. Opvallend genoeg is dit tweede seizoen vrij snel uit de top tien van best bekeken series op Netflix verdwenen. Blijkbaar spreekt The Witcher een beperkter publiek aan dan de mainstream producties. Want of je deze serie kunt waarderen, staat of valt met het feit of je liefhebber bent van dit specifieke genre. Ik wel, in ieder geval.