Ocean’s Eleven (2001)

Film

George Clooney, Brad Pitt, Matt Damon, Julia Roberts en Andy Garcia; ik was vergeten hoeveel sterren er meespelen in deze film. En dan heb ik Don Cheadle – een acteur die ik ook graag mag zien – nog niet eens genoemd. Alleen al vanwege de cast is het geen wonder dat Ocean’s Eleven een daverend succes werd. Buiten dat is het (nog steeds) een enorm leuke film om naar te kijken. Humor, goede dialogen en een prima uitgedacht scenario. Ik heb er onlangs weer van genoten.

Las Vegas

Danny Ocean (George Clooney) komt na een gevangenisstraf op vrije voeten en besluit vrijwel direct zijn maatje Rusty (Brad Pitt) op te zoeken. Hij ontvouwt een plan om in één klap drie casino’s in Las Vegas te beroven. Het lijkt een onmogelijke onderneming, zeker omdat casino-eigenaar Terry Benedict (Andy Garcia) bekendstaat als een keiharde zakenman die niets aan het toeval overlaat. Ocean verzamelt tien professionals om zich heen en inclusief hemzelf is daarmee Ocean’s Eleven geboren.

De meesterdieven hebben ieder hun eigen kwaliteiten en dokteren een uitvoerig plan uit om Benedict te misleiden. Om perfectie na te streven, bouwen ze zelfs de hoofdkluis na. Hoewel er best nog wat onzekerheden zijn, is iedereen klaar voor actie. Maar dan blijkt dat Ocean een belangrijk detail heeft verzwegen. Het liefje van Benedict blijkt niemand minder dan zijn ex-vrouw Tess (Julia Roberts). Is de miljoenenbuit de voornaamste drijfveer van deze overval of sleept Ocean iedereen mee in een persoonlijke vendetta? Met alle extra risico’s die daarbij horen.

Psychisch spelletje

Het eerste deel van de film draait om de samenstelling van het team. Van de elf leren we vooral Ocean en Rusty beter kennen. Daarnaast wordt zakkenroller Linus (Matt Damon) iets uitgebreider uitgelicht. De overige acht overvallers spelen een veel kleinere rol in het geheel. Waarbij de broers Turk en Virgil Malloy overigens best een beetje irritant zijn. Het psychische spelletje dat Ocean speelt met Benedict is leuk om te volgen. De casino-eigenaar vindt het maar niets dat de ex van zijn liefje op het toneel verschijnt. Aan de ene kant is hij extra op zijn hoede, maar aan de andere kant lijkt hij zijn emoties niet onder controle te hebben.

Deze Ocean’s Eleven is een remake van de gelijknamige film uit 1960, waarbij de makers de vrijheid hebben genomen om het einde compleet anders te maken. Ik weet nog wel dat ik de eerste keer dat ik deze film keek, behoorlijk werd verrast door alle wendingen aan het slot. Hoewel ik me alles niet meer precies herinnerde, was dat nu minder het geval. Het viel me nu vooral op dat sommige ontwikkelingen er in een rap tempo doorheen worden gejaagd. Goed opletten dus.

Komische film

Hoewel best spannend, is Ocean’s Eleven in de eerste plaats een komische film. De overvallers zijn nogal laconiek en dat leidt ertoe dat lang niet alles vlekkeloos verloopt. Het goede acteerwerk en de humor zijn tijdloos, maar dat geldt niet helemaal voor het scenario en de special effects. Met het huidige aanbod (denk bijvoorbeeld aan La Casa de Papel) is Ocean’s Eleven lang niet zo origineel meer als in 2001. Toch is deze blockbuster pur sang nog steeds de moeite van het kijken waard.