Stay Close (2021)
Serie
Netflix trakteert ons met regelmaat op een miniserie die is gebaseerd op een boek van Harlan Coben. Dat betekent over het algemeen dat het verhaal goed in elkaar zit. Na het kijken van achtereenvolgens Safe, The Stranger en Spoorloos begin ik een aantal vaste patronen te ontdekken. Vrijwel altijd staat een gebeurtenis centraal die in relatie staat met iets dat in het verleden is gebeurd. Aan de hand van heel veel flashbacks wordt het mysterie stukje bij beetje ontrafeld. Op deze formule vormt Stay Close geen uitzondering.
Vipers
Het verhaal begint met de verdwijning van de 20-jarige Carlton Flynn tijdens de carnavalsfestiviteiten bij de nachtclub Vipers. Michael Broome is één van de detectives die de zaak onderzoekt en hij legt direct een verband met de vermissing van Stewart Green precies 17 jaar eerder op dezelfde plek. Toeval? Daar lijkt het in eerste instantie wel op. Broome blijkt namelijk erg geobsedeerd door de oude zaak. Zijn denkrichting zorgt er in ieder geval wel voor dat vanuit een andere invalshoek tegen beide zaken wordt aangekeken.
Wat Broome nog niet eens weet, is dat er een link bestaat tussen de twee vermissingszaken: Megan Pierce. Ooit was ze danseres in Vipers onder de naam Cassie en Stewart Green stalkte haar. Het was voor Cassie reden om te verdwijnen en elders een nieuw leven op te bouwen. Daarbij liet ze zelfs haar vriendje, de fotograaf Ray Levine, in de steek. Nu wil het geval dat Cassie/Megan rond de verdwijning van Carlton Flynn weer in Vipers opdook. Heeft zij iets te maken met de verdwijning van beide mannen?
Bijzondere speurneuzen
Hoe het ook zij, haar aanwezigheid is niet onopgemerkt gebleven. Al snel wordt Megan het verleden ingesleurd waar ze eigenlijk niet aan herinnerd wil worden. De hele geschiedenis rondom Stewart Green wordt opgerakeld en al snel krijgt ook Ray door dat zijn oude liefde weer is opgedoken. Alsof het allemaal nog niet ingewikkeld genoeg is, blijkt één van Megans dochters betrokken en schakelt de vader van Carlton Flynn twee bijzondere speurneuzen in om zijn zoon te vinden. Het leidt tot tal van ontwikkelingen die, zonder dat de hoofdrolspelers het weten, in relatie staan tot elkaar.
Aan verrassing geen gebrek in Stay Close. Je wordt als kijker regelmatig op het verkeerde been gezet. Sommige gebeurtenissen zijn wel erg toevallig, maar daar valt goed mee te leven. Dat is met name te danken aan de uitstekende hoofdrolspelers. James Nesbitt (detective Broome) is een ervaren acteur, die voor mij een glansrol speelde in The Missing seizoen 1. Richard Armitage (Ray Levine) speelde ook al een hoofdrol in Harlan Coben’s The Stranger. Cush Jumbo (Cassie/Megan) was voor mij een nieuw gezicht. Het zou me niet verbazen als we haar vaker gaan zien in hoofdrollen, want ze speelt fantastisch goed.
Meesterlijke zet
Een minpunt: een aantal personages wordt neergezet als een karikatuur. Dat geldt met name voor de twee al genoemde speurneuzen, die worden ingehuurd door de vader van Carlton Flynn. Ze noemen zichzelf Barbie en Ken en gaan heel theatraal te werk. Bijzonder irritante typetjes. Ook advocaat Harry Sutton en politiechef Brian Goldberg vond ik qua rol moeilijk te peilen. Ze vertonen clowneske trekjes in een verder heel serieus verhaal. Het zal wel overeen komen met het boek waarop deze miniserie is gebaseerd, want Coben zelf is betrokken bij de regie. Desondanks levert Stay Close weer een fijne kijkervaring op. De samenwerking met de mystery-thriller schrijver bewijst zich keer op keer als een meesterlijke zet van Netflix.
Gezien op: Netflix.
Leuk om te lezen weer! Heb de serie gezien en zou een sterretje minder gegeven hebben denk ik oa vanwege dat absurdistische duo #stijlbreuk. Ben nu wel benieuwd naar Safe. En Cush Jumbo kende ik dan weer als Lucca Quinn uit de Good Fight. Heel andere rol.
Ik twijfelde eerlijk gezegd ook tussen 3 en 4 sterren. Omdat ik zoveel matige dingen heb gezien de afgelopen tijd, was dit een positieve uitschieter en werden het er 4.
Wij haakten na 2 afleveringen af,vonden het een smakeloze combinatie van spanning/gewild grappig, waarbij spanning en zouteloze grappigheid elkaar teniet deden. Flat characters en chaos.
Ik zou er hoogstens 1 ster voor geven.