Vis a Vis seizoen 4 (2018)

Serie

Als gevangene Sole wat vergeetachtig begint te worden, denk ik: als ze Alzheimer heeft, ben ik er wel een beetje klaar mee. Naast de gebruikelijke ingrediënten als mishandeling, moord, verkrachting en ontsnappingen – die je in een gevangenisserie kunt verwachten – zijn we in vier seizoenen Vis a Vis ook geconfronteerd met onder meer geboorte, bruiloft, lesbische relaties en een harttransplantatie. Natuurlijk draait the circle of life ook in een gevangenis gewoon door, maar ik kreeg steeds meer het idee dat de makers van deze serie ons zoveel mogelijk levensgebeurtenissen willen voorschotelen. En inderdaad: Sole heeft Alzheimer. Het wordt voorspelbaar.

Parodie

Het is niet mijn enige kritiek op seizoen 4 van Vis a Vis. Waar ik van de eerste drie seizoenen heb genoten, vond ik dit vierde deel erg over the top. De gebeurtenissen in gevangenis Cruz del Norte zijn op zijn zachtst gezegd onrealistisch. Natuurlijk was dat in de eerste drie seizoenen bij tijd en wijle ook al het geval, maar dit afsluitende deel is een aaneenschakeling van verhaallijnen die vooral bedoeld lijken om te choqueren. Bij mij was echter het tegenovergestelde het geval: ik vond het op sommige momenten eerder lachwekkend. Een parodie.

Dat begint al met het feit dat de nieuwe gevangenisdirecteur niemand minder is dan Carlos Sandoval, die eerder in de serie nog dienst deed als arts. Waar anderen faalden, denkt hij met onorthodoxe middelen de gevangenen in het gareel te kunnen houden. Zijn belangrijkste doelwit: Zulema Zahir. Als hij haar kan temmen, is hij al een heel eind op weg in zijn missie. Maar hoe pak je iemand aan die geen enkele vorm van emotie lijkt te hebben? Uit het niets blijkt Zulema een volwassen dochter te hebben, die ook nog eens de gevangenis in moet. Het is bijna te mooi om waar te zijn.

Waanzin

Terwijl ik dit schrijf vraag ik mezelf weer af hoe het kan dat ik redelijk ben afgeknapt op een serie die ik lange tijd erg goed vond. Eigenlijk is mijn interesse afgenomen op het moment dat Macarena in seizoen 3 van het toneel verdween. Zij was toch de vrouw met wie het allemaal begon. Haar zoektocht om als naïeve vrouw haar plek te vinden in de gevangenis, maakte Vis a Vis tot een boeiend avontuur. Daarna draaide de serie toch vooral om tegenspeler Zulema en nam de waanzin steeds grotere vormen aan.

En dan, in aflevering 7 van de 8 die dit vierde seizoen telt, maakt Macarena toch nog haar rentree. Het is de inleiding tot de grande finale van de serie. Maar ook hier ontbreekt wat mij betreft de finesse die Vis a Vis eerder zo goed maakte. Geen indrukwekkend uitgedacht slot, maar een rechttoe rechtaan einde. Macarena zelf verwoordt het treffend: “We kunnen deze gevangenis niet veranderen, maar soms moet je doen wat je moet doen.” Dit vierde seizoen is het bekijken zeker nog wel waard, maar de magie van deze serie is wat mij betreft inmiddels uitgewerkt.