Bloodline seizoen 2 (2016)

Serie

Wat een goede serie is dit, zeg. Ik heb steeds vaker bedenkingen als ik zie dat een verhaal wordt uitgesmeerd over verschillende seizoenen. In veel gevallen is sprake van een sterke opening, waarna de rek er wel een beetje uit raakt. De vervolgseizoenen zijn dan lang niet zo goed als het begin. Bij Bloodline is daar (nog) geen sprake van. Ik vond dit vervolg wederom uitstekend. Bloodline seizoen 2 gaat weliswaar verder waar seizoen 1 eindigde, maar het is wel degelijk de start van een nieuw hoofdstuk. De familie Rayburn raakt meer en meer ontwricht.

Doofpot

We hebben al gezien dat de terugkeer van verloren zoon Danny de gemoederen behoorlijk bezighielden en zelfs leidde tot zijn dood. Voor hemzelf was dat misschien wel een bevrijding, want vrijwel alles in zijn leven mislukte. De nasleep van Danny’s dood is des te tragischer voor zijn broer John. De politierechercheur die het tot sheriff wil schoppen, probeert de affaire in de doofpot te stoppen. Dat is eenvoudiger gezegd dan gedaan.

Vóór zijn dood bezorgde Danny belastend materiaal aan drugsdealer Wayne Lowry, die daardoor een middel in handen heeft om John te chanteren. Maar ook Johns eigen collega’s bij de politie krijgen door dat er iets niet klopt aan de hele zaak. Dat is weer koren op de molen van de zittende sheriff Aguirre. Hij hoopt John op die manier in een kwaad daglicht te stellen. Dat hij uitgerekend detective Marco Diaz – voormalig rechterhand van John en ex van diens zus Meg – voor zijn karretje spant, zorgt voor extra spanningen.

Zoon

En dan blijkt Danny ook nog een zoon te hebben, Nolan, die samen met zijn moeder Eve op het toneel verschijnt, net nadat Danny is overleden. Toeval? Hun entree laat in ieder geval een deel van Danny’s leven zien dat vrijwel niemand van de familie kende. We zien in dit seizoen dan ook diverse flashbacks naar Danny’s verleden.

Bloodline seizoen 2 staat vooral in het teken van het geheim dat John, Kevin en Meg Rayburn met zich meedragen. Het ene leugentje gaat naadloos over in het volgende leugentje. Los van het feit dat ze steeds meer in het nauw worden gedreven, worstelen ze alle drie met schuldgevoelens. Met name John – de rechtschapen politieagent en een voorbeeld voor velen – glijdt steeds verder af. Alleen voor de buitenwereld zijn de Rayburns nog het toonbeeld van de ideale familie.

Hypocriete houding

Wat mij blijft aanspreken in deze serie zijn de donkere en bijna deprimerende beelden. Het roept een sfeer op die perfect bij dit drama past. En het verhaaltempo ligt weliswaar niet heel hoog, maar doordat de hoofdrolspelers interessante en juiste dingen zeggen, blijft het toch boeiend. Plus uiteraard de plotwendingen, die niet altijd even voor de hand liggen. Ook knap: ondanks zijn achterbakse en hypocriete houding, blijf ik een zwak hebben voor John. Ik gun hem een goede afloop.

Waar in seizoen 1 het acteerwerk van Ben Mendelsohn (Danny) er voor mij uitsprong, gaat mijn waardering in Bloodline seizoen 2 op dat vlak uit naar Kyle Chandler (John). De leidende rol – letterlijk omdat hij vrijwel alleen de hoofdrol heeft en figuurlijk omdat iedereen in de familie naar hém kijkt – gaat hem uitstekend af. Ook de ondersteunende rollen van Glenn Morshower (24, Transformers-filmreeks, Ozark) als Wayne Lowry en David Zayas (Dexter, Gotham, 16 Blocks) als sheriff Aguirre vond ik fijn om naar te kijken.