La vita davanti a sé (2020)

Film

Voor mij was Sophia Loren tot voor kort slechts een iconische naam uit de rijke filmgeschiedenis; ik had nog nooit een film met haar gezien. Daar is verandering in gekomen nu ik La vita davanti a sé heb bekeken. Loren was tijdens het verschijnen van deze film weliswaar al 86(!) jaar oud, maar nog steeds is zij een dame die haar vak verstaat. Bijzonder is daarnaast dat de film werd geregisseerd door Lorens zoon Edoardo Ponti.

Weesjongen

La vita davanti a sé is gebaseerd op de roman La vie devant soi (Een heel leven voor je) van de Franse schrijver Romain Gary. Momo is een wat onhandelbare weesjongen. Zijn voogd dokter Coen wil hem onderbrengen bij Madame Rosa (Sophia Loren). Zij vangt namelijk al jaren kinderen op van prostituees en heeft misschien nog wel een extra plekje vrij. Madame Rosa is er niet heel happig op om de Senegalese jongen in huis te nemen, maar na enig aandringen mag hij blijven. Momo moet wennen aan zijn nieuwe thuis en trekt voornamelijk zijn eigen plan.

Na een moeizaam begin, groeien Momo en Madame Rosa naar elkaar toe. Ze herkennen iets van zichzelf in elkaar. Momo worstelt met het feit dat hij al op jonge leeftijd wees is geworden. Hij is echter niet de enige die met een trauma kampt. Want waarom zoekt Madame Rosa regelmatig haar toevlucht tot de kelder van het appartementencomplex? Als haar gezondheid achteruit gaat, is het de jonge Momo die zijn verantwoordelijkheid wil nemen om voor haar te zorgen.

Mooie opbouw

Hoewel het verhaal niet heel ingewikkeld is en weinig verrassingen kent, is La vita davanti a sé de moeite van het kijken waard. De oude Sophia Loren en de jonge Ibrahima Gueye zetten de twee hoofdrolspelers op fraaie wijze neer. Hun relatie kent een mooie opbouw. De omstandigheden zijn over het algemeen triest, maar humor zorgt voor een aantal vrolijke noten. Daardoor is het geen heel zware film geworden. Met een speelduur van anderhalf uur misschien wel wat kort. Als Momo en Madame Rosa elkaar gevonden hebben, is de film ook vrijwel meteen afgelopen.

Naast Sophia Loren is ook de aanwezigheid van Abril Zamora opvallend. Vanwege haar rol als Luna in Vis a Vis seizoen 3 en seizoen 4 wordt zij in Spanje gezien als één van boegbeelden van LGBT (lesbian, gay, bisexual en transgender). Zamora schreef ook mee aan de scenario’s van de serie Élite, waarin LGBT eveneens een belangrijk thema is. In La vita davanti a sé speelt ze Lola, een van de prostituees die haar kind laat verzorgen door Madame Rosa. Ik ken het boek van Romain Gary niet, maar aangezien dat in 1975 verscheen, kan me niet voorstellen dat daar een LGBT’er in wordt opgevoerd. Het lijkt er dus op dat regisseur Ponti het verhaal heeft voorzien van een hedendaags sausje. Wat overigens niet verkeerd is.

Eindoordeel: mooi verhaal, prima acteurs en dus een goede film.